Marek Rutkowski Marek Rutkowski
271
BLOG

Epoka paskiewiczowska - konserwacja dróg - kontrakt zasadniczy

Marek Rutkowski Marek Rutkowski Historia Obserwuj temat Obserwuj notkę 0

Kontrakt na dostawę materiałów do konserwacji dróg zawarty w roku 1836 z prywatnym „entreprenerem” S. N. Posnerem

       "Celem pokrzyżowania praktyk noszących znamiona zmowy licytacyjnej w zakresie umów na naprawę dróg bitych w Królestwie Polskim Komisja Rządowa Spraw wewnętrznych Duchownych i Oświecenia Publicznego podjęła się w początku drugiej połowy lat trzydziestych XIX wieku realizacji drastycznych środków zaradczych. Takie możliwości wystąpiły w chwili, gdy do ministerstwa zgłosiło się kilku formalnie ze sobą konkurujących „entreprenerów”, którzy chcieli podjąć się przeprowadzenia całościowej konserwacji dróg bitych względnie zapewnienia pełnej dostawy materiałów potrzebnych do ich budowy. Wśród tych osób znajdował się S. N. Posner, który przedstawił najbardziej korzystne z punktu widzenia aparatu rządowego warunki, w efekcie czego KRSWDiOśP zawarła właśnie z tym przedsiębiorcą stosowny układ, zatwierdzony następnie przez Radę Administracyjną.Na podstawie podpisanego kontraktu wzmiankowany Posner przyjął na siebie zobowiązanie dostarczania władzom państwowym przez okres dziesięciu lat materiału kamiennego potrzebnego do dalszej konserwacji dróg bitych na terenie całego Królestwa Polskiego. Jednocześnie władze otrzymały ze strony przedsiębiorcy gwarancje finansowe, uzyskując w roku 1836 zapewnienie dostaw towarów po cenach przeciętnie o 17 % mniejszych od tych, jakie obowiązywały w poprzednim roku. Dzięki temu ministerstwo nie tylko zabezpieczyło fundusz drogowy przed dalszym niekontrolowanym ubytkiem finansowym, lecz także udało mu się uzyskać oszczędności na dostawach materiałowych szacowane na ponad 200 tysięcy zł w stosunku rocznym[1].

Ministerstwo pragnęło zwiększyć jeszcze korzyści, mogące wyniknąć z dalszego przeprowadzania licytacji na dostawy materiałów niezbędnych do konserwacji i naprawy dróg bitych. Z tego powodu zastrzeżono w podpisanym z Posnerem kontrakcie, iż KRSWDiOśP rezerwuje sobie coroczne przeprowadzanie  na terenie wszystkich województw Królestwa tzw. licytacji lokalnych, gdzie miejscowi „enreprenerzy” mogliby się starać o podjęcie się dostarczania opisywanych materiałów w wypadku, gdyby zaoferowali oni mniejsze ceny niż zrobił to Posner[2].

Ewentualne korzyści finansowe, mogące wyniknąć z przeprowadzenia tych lokalnych licytacji miały być rozdzielone po połowie pomiędzy administrację państwową oraz S. N. Posnera. Ten tzw. główny administrator, sam posiadając prawo do uczestniczenia w licytacjach wojewódzkich, uzyskiwał tym samym prerogatywy do zapobiegania mogącym się ewentualnie wydarzyć zmowom, a zarazem uzyskiwał wpływ na same fluktuacje cen (obniżkę) deficytowych towarów. I rzeczywiście, już podczas niektórych, realizowanych w roku 1836 po zawarciu układu między KRSWDiOśP a Posnerem licytacji, uzyskiwane ceny na usługi na dostawę materiałów niezbędnych do konserwacji dróg okazały się „[...] całkiem odmienne” od dotychczasowych wielkości. Jak podawało ministerstwo, uwidoczniło się wówczas, iż „[...] odstąpienie przez minuslicytantów cen przez administratora zapewnionych jeszcze przeszło jedenaście od sta wyniosło”[3].

copyright Marek Rutkowski

Tekst ma swoje odniesienie w rozprawie i publikacji "Zmiany strukturalne wKrólestwie Polskim wczesnej epoki paskiewiczowskiej. Studium efektywności administracyjnej, społecznej i gospodraczej zniewolonego państwtwa" rozdział - 8.[9.]3.3 

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura