Gdy w marcu roku 1832 roku petersburskiego 1-go Departament Rządzącego Senatu wydał postanowienie o wystawieniu pomnika dla moskiewskiego wojennego gubernatora księcia Galicyria pojawił się powązny problem natury moralnej i instytucjonalnej. Otóż pomnik ten postanowili wystawić Golicynowi członkowie moskiewskiego stanu kupieckiego, w podzięce „za rozrządzenia ku dobru tego stanu ściągające się, a zwłaszcza za troskliwość podczas trwania w Moskwie cholery”. Przy okazji podejmowania decyzji o wyrażeniu zgody na wystawienie rzeczonego pomnika, już po pozytywnym zaopiniowaniu projektu przez petersburski Komitet Ministrów, zajął swoje stanowisko car Mikołaj I. r na postanowieniu Komitetu Ministrów zapisał stanowczo aby pod żadnym pozorem nie składać żadnych hołdów żyjącym zwierzchnikom. Chodziło o hołdy „bądź tego rodzaju, jakie już są prawem zabronione, bądź inne, jako przez stawienie pomników, zawieszanie w publicznych miejscach adresów, [czy] portretów”.Wystawienie pomnika Golicynowi jednak Mikołaj I uznał wyjątkowo za dozwolone, a to ze względu na „wyjątkowe okoliczności”. Okazywało się zatem, iż Mikołaj I był zdecydowanie przeciwny wystawianiu pomników osobom żyjącym.
Prawo to nie musiało jednak, bo i ni emogło, dotyczyć wszystkich. Gdy bowiem w początkach czerwca 1833 roku małżonka Mikołaja I - cesarzowa Aleksandra zawitała w fińskich Helsinkach (Helsingfors), car wyraził zgodę aby lokalni mieszkańcy „na pamiątkę tego szczęśliwego wypadku /…/ jednozgodnymi przejęci uczuciami, z dobrowolnych składek, wznieśli pomnik na tym samym miejscu, gdzie N. Pani w towarzystwie najjaśniejszego swego małżonka na brzeg [z]stąpiła”. Pomnik w kształcie obelisku z czerwonego granitu, postawiony na takim samym cokole, rzeczywiście prędko został wzniesiony na helsińskiej kei. Na szczycie pomnika zamieszczono carskiego dwugłowego orła ze spiżu. Został on pozłocony. Na piedestale zamieszczono napisy po fińsku (od strony miasta) oraz po łacinie (od strony morza). Napis ten zawierał następującą treść: „Cesarzowej Aleksandrze, która po raz pierwszy odwiedziła stolicę Finlandii /.../"
Pomnik ten poświęcono w rocznicę urodzin cara Mikołaja I, tj. 6 grudnia 1835 roku. Samo poświęcenie związane było z odbyciem przed jego frontem całej procesji. Następnie przed uszykowanym w paradzie frontem gwardyjskiego batalionu strzelców fińskich oraz pierwszego morskiego ekwipażu fińskiego wystąpił pomocnik generał-gubernatora Finlandii, generał-porucznik Tieslew. Otoczony członkami helsingorskiego Senatu oraz rosyjskimi generałami wygłosił on „stosowną mowę”. Wieczorem dnia 6 grudnia 1835 roku generał Tisielew wydał dla lokalnej elity „świetny bal”, a zwykli mieszkańcy mogli nacieszyć oczy widokiem rzęsistego oświetlenia samego miasta Helsinek i twierdzy wojskowej Sweaborg.
Tym sposobem zarówno car jaki caryca z kolei mogli cieszyć się wystawionym im za życia przez Finów pomnikiem
@ copyright Marek Rutkowski
PS uwaga na ewentualne manipulacje , przekłamania i prowokacje jakie mogĽą się pojawić we wspisach na tym blogu
