Po przybyciu do Wilna ówczesnego metropolity rzymsko – katolickiego w Cesarstwie Rosyjskim, arcybiskupa mohylewskiego Wacława Żylińskiego(urodzony w Mereczu w roku 1803, wikariusz w Mińsku, proboszcz w Iwieńcu, rektor seminarium minskiego, kanonik i wikariusz kapitulny mińskiej, kanonik kapituły diecezjalnej w Wilnie); który za zgodą cara wizytował niektóre kościoły,
w dniu 23 sierpnia 1857 roku (podczs obiadu wydanego na cześć metropolity) wygłosił swój wiersz powitalny Władysław Syrokomla.Brzmiał ów wiersz następująco
"Kiedy kornie schylamy chrześcijańskie czoła
W obec Arcy-Pasterza Pańskiego Kościoła,
Gdy wiara naszych ojców, szczera i głęboka
Przy Jego przeżegnaniu łzę ciśnie nam z oka,
Gdy dusza chrześcijańska świętych wrażeń syta,
Niechże Litwin swą chlubę rodzinną powita!
Od czasu jak chrzest święty omył Litwy dzieci,
Stara katedra nasza liczy pięć stuleci;—
Szereg swoich Pasterzów liczyła dostojny
Imionami Holszańskich, Radziwiłów, Wojny;—
Ale żaden z tych mężów, choć cześć ich mogile,
Matki świątyń Litewskich nie uświetnił tyle;
Żaden, Arcy-Pasterską władzą obleczony,
Nie rzucił tyle blasku na rodzinne strony.
Nie dziw tedy, źe Litwa, jak jedna rodzina,
Chlubi się z posiadania dostojnego syna,
Ze miłością ku swemu Pasterzowi pała,
Że wszystkie Jego chwile weselić by chciała.
Oto wita Cię, Gościu, uprzejmym wyrazem
Kraina Twoich przodków i naszych zarazem!
Wstępuj w stolicę Litwy, gdzie łączy tak żywo
Arcy-Pasterza z trzodą rodzinne ogniwo;
А namaszczoną dłonią, jak Litwin życzliwy,
Przeżegnaj nasze domy, przeżegnaj nam niwy,
Przeżegnaj nasze serca: bo w każdem się mieści
Wielki ku Tobie zasób miłości i cześci;
Во tu jednym okrzykiem cały naród woła:
Niech żyje chluba Litwyi filar Kościoła”
Na naszą uwagę zasługuje prawidłowe i zgodne z prawda historyczną ujęcie przez Syrokomlę Litwy w znaczeniu WKL. Oczywiście jest ono sprzeczne z obecna propagandą tzw. Republiki Litwy.
