Po wybudowaniu do początków lat czterdziestych XIX wieku ogólnej sieci głównych dróg bitych Królestwa Polskiego (z doskonałymi połączeniami też ze wschodem: - trakt bialostocki, - trakt brzeski, - trakt kowienski, - trakt uscilugski) nastapoił zastój w budowie sieci dróg bitych drugiego rzędu (jeżlei uznamy główne drogi bite za autostrady, to drogi bite 2-iej klasy to odpowiednik dzsiejszych dróg krajowych). I tu w latach 40-tych, 50-tych XIX wieku objawiła się destruktywna polityka Królestwa Polskiego w stosunku do wschodnich obszarow kraju.
Poruszajacym przykładem jest zestwienie gestosci budowy drog bitych 2 kategorii w połowie lat pięcdziesiątych XIX wieku;
a) na terenie trzech "zachodnich" guberni kroelstwa rzady gubernialne wybudowały w tym czasiee ponad 820 wiorst (1 wiorsta: 1066 m) drog bitych 2 klasy,
b) podczas gdy na terenbie pozostalych dwy "wschdnich" guberni wybudowano w połowie lat 50-tych XIX wieku niecale 20 wiorst dróg bitych drugiej klasy.
Zesatwienie to pokazuje poziom inwestycji drogowych na zachodzie KP do jego wschodniej częsci jak 43 do 1.
Destruktywna polityka transportowa państwa w stosunku do jego wschodnich obszarów jest - jak się jawnie w/g mnie okazuje z danych archiwalnych - nie tylko typowa dla tzw. III RP, ale ma też swoją dlugą, najezdniczą tradycje.
@copyright Marek Rutkowski
